Geçenlerde şöyle bir yolculuk yaptım bizim Roman mahallelerinden birine. Hem ne var ne yok gözlemlemek; hem de seçim sürecinde bir yoklama yapmak üzere…
Yolda rastladım reşit olan bir Roman kızımıza, başladık konuşmaya…
- Seçimler yaklaşıyor, oyun kimedir?
Roman kızımız:
- Abe abam, oyum herkesedir.
- Nasıl yani, sen parti tutmaz mısın?
Roman kızımız:
- Abe abam tutarım (h)iç tutmaz olur muyum…
- E söyle bakalım kimi tutarsın?
Roman kızımız:
- Onu, bunu, şunu, ötekini, kıramam iç birini…
- Kimdir bunlar, onlar, şunlar, ötekiler?
Roman kızımız:
- Abe abacım, takım elbiseli, kravatlı abicikler gelecek, paraları saçacak… Biz de cebe indireceyiz, dümbelekleri çalacayız, gübekleri atacayız…
- Eee sonra ne olacak?
Roman kızımız:
- Paraları alacağız, sıcak sıcak yatacağız, gece ürya göreceğiz, kimi görmüş isek onu sandığa basıp, vekilimiz yapacağız…
Roman kızımızla sohbetimiz bu kadarla kalmadı tabii ki. Rüyasının ardından A’dan Z’ye başladı siyaseti ezbere okumaya… Dinledikçe Roman kızımızı; kendi kendime dedim ‘çözmüş siyasetin anasını.’
Öyle üç beş kuruşa ne partisini satar, ne bildiğinden vazgeçer. Ancak üryasındaki (rüyasındaki) gibi vekil adaylarını da yolunacak kaz yapar. Zaten sözünü esirgemedi de son cümlesinde Roman kızımız ve dedi ki; “Bizi seçimden seçime (h)atırlarlar, seçim gecesi mahallelerimizde sabahlarlar, üj bej kuruşa bizi satın aldıklarını sanırlar. Biz de yutar görünürüz… Onlara ders olsun diye paralarını alırız ama bildiğimizi de yaparız…”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder