24 Aralık 2012 Pazartesi günü bir vesile ile Edirne’ye yolum düştü... Paşayiğit beldesinden geçerken ise saat okul çıkışına denk gelmişti... Okuldan çıkan öğrenciler 4 şeritli yolu karşıdan karşıya yaya olarak geçiyordu... Bazıları ise üst geçidin hemen yakınında oldukları halde, üstten değil de yoldan karşıya geçmeyi tercih etmişlerdi...
Gördüğüm manzara karşısında bir iç geçirdim ve yapılması için dökülen dilleri, öğrencilerin nasıl tehlikelerle karşı karşıya kaldıklarının anlatılması aklıma geldi... Sonra dedim kendi kendime; ‘ne kadar da hayran gönüllüyüz!’ diye... Bizde iş elde edene kadar... Bir şeyi kazanana kadar atmadığımız takla, dökmediğimiz dil kalmaz... Ne zaman ki sahip oluruz, o zaman da bir önem taşımaz... Her şey sahip olana kadar... Bu manzaradan anlaşılıyor ki; nikâhlı kıymetli değil, metreslerden fayda var!
Bizde merak sahip olana kadar!
O nedenledir ki sayın ilgililer, yatırıma nikâh kıymadan önce iyice bir düşünmek gerek... Nikâh kıyınca heves kaçıyor, çok elzem olan ihtiyaçlara dönüp bakılmıyor... Bir şeye çok heves edilip, geç ulaşılırsa da kıymeti bilinmiyor... Ya yatırımı zamanında verin ya da hiç vermeyin... Yoksa paracıklar çöpe gidiyor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder