Geçenlerde, yıllardır görmediğim ancak çocukluk ve gençlik yıllarımızın birlikte geçtiği mahalle arkadaşlarım olan 2 kardeşle karşılaştık Keşan’da… Keşan’da diyorum, çünkü 25 yıl önce Keşan’dan ayrılarak Yalova’ya yerleştiler…
651. Tarihi Kırkpınar Yağlı Güreşleri’ni izlemek üzere Edirne’ye gitmek için yola çıkmışlar ancak hazır yolları bu tarafa düşmüşken, özlem duydukları, çocukluk ve gençlik hatıralarının bulunduğu Keşan’ı ve Keşan’da yaşayan akraba ile arkadaşlarını da ziyaret etmeyi planlamışlar… Benimle karşılaşmaları ise sadece tesadüftü, gazetemizin önünde… Önce biraz sohbet ettik, geçmişten ve hem benim ailemden hem de onların ailesinden söz ettik…
Sıra Keşan’a geldi… 25 yıl önce ayrıldıkları Keşan’da hiçbir şeyin değişmediğini belirttiler… Öyle bir Keşan hayal ediyorlarmış ki, değişiklik göremeyince yadırgamışlar…
Ben de yadırgamalarını yadırgadım doğrusu! Bizim gözümüz ne güzel alışmıştı yıllardır aynı Keşan’ı görmeye…
Hem mahalle arkadaşlarımın atladıkları vardı aslında da dillendirmedim ayaküstü sohbette… Halbuki 25 yıl önceki Keşan’la şimdiki Keşan, nerdeee…
O zamanlar Keşan’da bulunan birahaneler, yine aynı yerlerindeydi… Üstüne yenileri eklendi, bir de içlerinde huriler türedi!
Yollar aynı yollardı, genişlikleri de aynıydı… Ancak araç sayısı daha az olduğu için trafikte sorun yaşanmazdı… Şimdilerde ise trafik çekilmez bir hal aldı, sürücüler yolları bırakıp dükkân içlerine, bariyerlere, yayaların üzerine binmeye başladı!
Parke taşlarımız yoktu yollarımızda ama adım başı gebelik de görülmüyordu… Yollarımız asfalt olmasa da ‘Keşan’ın tozu ve kızı meşhur’ denilip kıvırtılıyordu! Şimdi ise yollarımız asfalt ve parke taşı oldu… Ancak asfaltlar ara ara çukurlarla süslenip, parke taşlarının da ağzı burnu kaydı!
Dahası mı?.. 25 senedir Keşanlılar uyudu… Köşeyi de başkaları döndü… Dönülecek köşe kalmayınca da, bizimkiler ‘köşe kapmaca’ yerine ‘koltuk kapmaca’ oynamaya başladı…
Doğal olarak Keşanlı olup da 25 yıl önce Keşan’dan ayrılanlar, 25 yıl sonra hatıralarıyla nostalji yaşamak için uğradıklarında işte böyle hayal kırıklıkları yaşar…
Çok şükür ne Keşan’dan ayrıldım, ne de hayal kırıklığı yaşadım!.. Ne mutlu bana ve benim gibi ayrılmayanlara!..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder